انسان حیوانی است که راحت‌تر از ديگر انواع، خود را با هر نوع آب و هوا و شرایط تطبیق می‌دهد.

من ترجیح می‌دهم بر روی یک کدوحلوایی بنشینم و همه‌اش از آن خودم باشد، تا بر بالشی مخملین که معارضان در اطرافش غوغا می‌کنند.

افسوس! بشر ابزارِ ابزارِ خود شده است.

آدمیان چندان صاحب گله‌هایشان نیستند که گله‌هایشان مالک آنهایند، از بس که گله‌ها آزادترند. انسان و وَرزا (گاوهای کشاورزی) با یکدیگر مبادله کار می‌کنند، اما اگر صرفاً کار ضروری را در نظر آوریم، خواهیم دید که در این دادوستد وَرزا بیشترین منفعت را برده است.

ما زمانی که بیرون می‌رویم و در میان انسان‌هاییم اکثراً تنهاتر از وقتی هستیم که در گوشه اتاق‌هایمان می‌مانیم.

خدا تنها است، اما شیطان، از تنها بودن بسیار دور است؛ او هم‌نشینان بسیاری دارد.

برای کسی که اندیشه منعطف و سرزنده‌اش همپای خورشید قدم برمی‌دارد، تمامی روز صبحگاهی دائمی است.

بخش‌هایی از کتاب والدن اثر «هنری دیوید ثورو» 1817- 1863م.