با کاوچ‌سرفینگ تا باکو

کاوچ‌سرفینگ يا آن طوری که اخيراً آن را ناميده‌اند: «کاناپه‌گردی/خوابی» یک شیوه سفر است که اگر حال و روز عالم و آدم به‌راه باشد، با استفاده از امکانات بی‌نظير آن و البته قدری چاشنی اعتماد و اطمينان، می‌توان خيال خود را از جای اقامت در مقصد راحت کرد و راه افتاد. همين است که دختری بیست و چند ساله را که عشق تماشای آيين باکويی‌ها در سوگواری محرم را در سر دارد به اين مسیر می‌کشاند...

«مسافرها در کوچ سورفینگ (همه جا اين طوری نوشته است) معمولاً میزبانشان را از روی نظراتی که مسافران قبلی نوشته‌اند قضاوت و انتخاب می‌کنند. بین آدم‌هایی که دعوتم کرده بودند مردهایی بودند که دخترها از رفتار دوش شأن‌شان ناراضی بودند. خوبی این سايت این است که صاحب صفحه قابلیت پاک کردن نظرها را ندارد. مثلاً آيدين نامی بود که کمکم کرد تا از یک قنادی خوب و منصف باقلوا بخرم. می‌گفت می‌خواهم برای زمستان سفری ارزان به دور اروپا بکنم و اگر نظرات مثبت توی صفحه‌ام باشد، آدم‌ها اعتماد می‌کنند به من برای ميزبانی و خلاصه با زبان بی‌زبانی داشت می‌گفت برایش چیزی بنویسم. خیلی صفحه‌ها هم مثل همین «فیک» بیابان سوت و کور بود ولی باز هم انتخابش کردم که تجربه کنم.» 

خواندن کتابِ کوتاه، اما زيبا و خوش‌دست و خوش‌نام «آنجا که باد کوبد»، اگر بر آگاهی‌های شما از شهر باکو و مردمانش نيفزايد، دست‌کم راه‌های کاناپه‌گردی را به شما ياد خواهد داد؛ پديده‌ای که با رونق دوباره گردشگری در دنيای پساکرونا به کارتان می‌آيد... از دستش ندهيد!